انواع سيستم‌هاي تعليق در خودرو

سيستم تعليق نيمه مستقل

اتصالات هر چرخ به سیستم فرمان و متعاقباً کنترل و کاهش نوسانات هر چرخ در خودرو می‌تواند به صورت جداگانه و مستقل باشد و يا به نحوی باشد که نوسانات يک چرخ روی چرخ های ديگر نيز اثر بگذارد.

بر همين اساس، مدل هاي مختلف سيستم تعليق را به سه دسته کلی تقسيم می‌شوند: سيستم تعليق مستقل، وابسته و يا نيمه مستقل.

سيستم تعليق مستقل

در اين مدل، اتصال و نوع عملکرد سيستم تعليق هر چرخ جداگانه و مستقل مي باشد، پس هنگامی که به چرخی ضربه‌ای وارد شود، فقط همان چرخ دچار نوسان میشود و اين ضربه و نوسان به چرخ های ديگر منتقل نمی شود.

در خودروهای سواری، در محور جلو از سيستم تعليق مستقل استفاده می کنند.

مزاياي سيستم تعليق مستقل عبارت است از:

1- کم حجم بودن و راحتی بیشتر سر نشينان

2- کاهش جرم فنربندی نشده اتصال اکسل و ديفرانسيل به شاسی سبب افزايش وزن فنر بندی شده می‌شود و فقط چرخ ها به صورت فنر بندی نشده باقی می‌ماند.

3- انطباق بهتر چرخ ها با سطح جاده (چون سيستم تعليق هر چرخ مستقل است) هنگام شتاب گيري يا ترمز گيري و حتي سر پيچ‌ها، سطح اتکای هر چرخ با جاده حفظ میشود و اين تطابق باعث ايجاد هندسه فرمان بهتر و افزايش قدرت فرمان پذيری و هدايت خودرو می گردد.

از معايب سيستم تعليق مستقل می‌توان به هزينه بالاي تعميرات، طراحی پيچيده اتصالات چرخ‌ها و تنظيم سخت تر زوايای چرخ جهت بالانس اشاره کرد.

سيستم تعليق وابسته

در اين سيستم تعليق، اتصال چرخ ها و اکسل به صورت صلب بوده و سيستم تعليق بين اکسل و شاسي قرار دارد. در سيستم تعليق وابسته وقتي به يکی از چرخ ها ضربه اي اعمال شود، ارتعاشات ناشي از ضربه به چرخ مقابل هم انتقال می‌يابد و آن چرخ هم دچار نوسان مي شود. اين سيستم تعليق در خودروهاي سنگين و محور عقب خودروهای سواری به کار می رود که محور عقب آن ها محرک است استفاده می‌شود.

dependent suspension Systems

براي وصل کردن اکسل به شاسی به صورت تعليقی وابسته از فنرهاي تخت و گاهي از فنرهاي اول استفاده مي شود.

در مجموع براي اتصال چرخ ها به اکسل از فنرهای قوی که عمل بار آن ها خوب باشد استفاده می‌کنند. اين سيستم تعليق از استحکام و پايداری مناسبی برخوردار است اما قدرت فرمان پذيری و کيفيت سواری آن کم است زيرا نوسانات ناشی از ضربات وارد به چرخ ها بيشتر به اتاق و سرنشينان منتقل می‌شود.